Interview met gedupeerde Margret Nijenhof

20 oktober 2021

Dit is Margret Nijenhof, 53 jaar en moeder van twee zoons. Twee jaar geleden is haar man, na een kort ziekbed, overleden. Dit maakt dat Margret zich extra verantwoordelijk voelt over haar gezondheid, omdat zij er zolang mogelijk wil zijn voor haar kinderen. We gaan in gesprek met Margret over haar implantaten en de ervaringen die zij meemaakte in haar proces naar explantatie.

Zou je met ons willen delen waarom je voor borstimplantaten hebt gekozen?

23 jaar geleden bleek dat ik het BRCA1-gen had. Nadat mijn zus op jonge leeftijd aan borstkanker overleed overleed besloot ik mijn borsten preventief te laten verwijderen. Ik heb bewust gekozen voor een reconstructie met implantaten omdat er gezegd werd dat siliconen veilig waren. Ook wilde ik mijn lichaam niet nog meer verminken door ook op andere plekken te laten snijden.

Heb je iets gemerkt aan jezelf en je lichaam na het krijgen van implantaten?

Mijn eerste borstimplantaten hebben 15 jaar gezeten. In deze 15 jaar heb ik eigenlijk weinig klachten gehad. Wel waren mijn borsten hard en had ik het gevoel alsof er twee bakstenen in zaten. Tijdens een MRI-scan in 2014 bleken mijn borstimplantaten intact, maar waren er wel plooien te zien. Ik heb toen gekozen voor een prothesewissel omdat ik toch vond dat ze er al te lang in zaten en ik er eigenlijk ook last van had. Ook was er inmiddels iets meer bekend over het feit dat borstimplantaten niet een heel leven konden blijven zitten en de kans op scheuren, naarmate ze langer zitten, groter werd. De plastisch chirurg beloofde mij een mooier resultaat en daar ben ik dan ook voor gegaan.

Een aantal maanden na mijn prothesewissel kreeg ik last van mijn gewrichten. Pijn in mijn handen, voeten en schouder. Na ongeveer een half jaar bleek ik reuma ( R.A.) te hebben. Ik heb aan mijn reumatoloog gevraagd of dat misschien door mijn borstimplantaten kon komen. Het antwoord dat ik kreeg was dat hij dat niet verwachtte. Ik heb hier zelf tot op de dag van vandaag altijd aan getwijfeld en heb het meerdere keren gevraagd. Ook aan de plastisch chirurg heb ik deze vraag gesteld, maar ook van hem ontving ik een ontwijkend antwoord. Verder had ik veel last van haaruitval en was ik vaak moe. Uiteindelijk kreeg ik in maart 2020 last van mijn rechter borst. Hij was pijnlijk en erg opgezet.

Wat heb je toen gedaan?

Doordat mijn rechterborst zo opgezet was en ik ook lichte koorts had werd ik doorverwezen naar de plastisch chirurg. Er werd een echo gemaakt en een punctie genomen, het vocht werd gecontroleerd op BIA-ALCL. Tijdens de echo zagen ze een dubieuze sneeuwstorm in een lymfeklier wat kan wijzen op siliconen. Verder zat er veel vocht rondom de prothese. Er werd gevraagd welke implantaten ik had en toen ik antwoordde dat ik implantaten van het merk Allergan had, vond ik dat daar wat raar op gereageerd werd. Dit alles speelde zich af in de beginperiode van Corona. Ik mocht na dit bezoek aan het ziekenhuis door Corona niet meer naar het ziekenhuis komen en al het contact verliep telefonisch.

Omdat er voor mijn gevoel wat raar gereageerd werd op mijn antwoord dat ik het merk Allergan implantaten had, ben ik gaan googelen. Zo kwam ik er al snel achter dat de borstimplantaten van dit merk uit de handel zijn gehaald vanwege een grotere kans op BIA-ALCL. Ik was toen behoorlijk in paniek omdat een opgezette borst een symptoom kan zijn van BIA-ALCL. Mijn plastisch chirurg zei dat als ik zeker wilde weten dat ik geen BIA-ALCL heb, ik de implantaten moest laten verwijderen en het weefsel eromheen moest laten onderzoeken. In mei 2020 zijn mijn borstimplantaten verwijderd. Gelukkig geen BIA-ALCL, maar er zijn wel siliconen aangetroffen zowel in als buiten het kapsel, dus wie weet waar het nog meer in mijn lichaam zit. De borstimplantaten waren intact, alleen bij één implantaat is duidelijk te zien dat er een gedeelte van de geruwde buitenkant af is.

Hoe kwam je erachter dat het aan je borsten lag?

Wat me eigenlijk al vrij snel opviel is dat ik na de explantatie, bijna geen last meer had van haaruitval. Ook ben ik minder moe en wat me opvalt is dat ik alles veel beter kan onthouden. Ik heb me voor de explantatie nooit gerealiseerd dat ik moeite had om bepaalde dingen te onthouden en dat gaat nu echt veel beter. Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan dat die haaruitval, vermoeidheid en vergeetachtigheid door mijn borstimplantaten zou kunnen komen. Maar aangezien deze dingen na explantatie zijn verdwenen, is dat voor mij toch wel een bewijs dat het daar aan gelegen heeft. Mijn reuma is nu ook al een hele tijd rustig. Mijn ontstekingswaarden zijn sinds ik reuma heb nog nooit zo laag geweest.

Heb je het gevoel dat je goed bent geholpen?

In de periode dat mijn borst zo opgezet en pijnlijk was, ben ik niet goed geholpen. In die hele periode heb ik eigenlijk nooit geweten wat er nu precies met mijn borst aan de hand was. Er is inmiddels veel meer bekend over het zweten van borstimplantaten. Toch wordt dit door veel plastisch chirurgen ontkend of gebagatelliseerd. Ik weet niet in hoeverre Corona een rol heeft gespeeld in mijn hele behandeling, maar ik heb me erg alleen en onzeker gevoeld in deze periode.

Zou je iets anders hebben gedaan als je nu terugkijkt?

Als ik in 1998 had geweten wat ik nu weet, zou ik nooit voor een reconstructie met borstimplantaten kiezen, maar voor een borstreconstructie met eigen weefsel. Achteraf is het natuurlijk makkelijker praten. Ik ben nu onwijs blij dat mijn borstimplantaten eruit zijn ondanks dat ik nu plat ben. Het voelt als een bevrijding. Ik hoop dat binnenkort een reconstructie met lipofilling vergoed gaat worden, daar ga ik dan absoluut voor. Al is het maar een cupje A, zodat ik niet meer helemaal plat ben.

Heb je nog tips of opmerkingen?

Wees zuinig op je lichaam. Stop er niks in wat er niet in hoort. Dit is misschien makkelijk gezegd als je niet tevreden bent met je lichaam maar het belangrijkste is dat je gezond bent.

Herken je jezelf in dit verhaal of wil je meer lezen hierover? Ga dan via deze link naar onze website.