Interview met gedupeerde Michelle

3 november 2021

Vandaag interviewen wij Michelle, jaren lang riep zij: “Als ik 18 ben, ga ik direct onder het mes!’’

Zou je met ons willen delen waarom je voor borstimplantaten hebt gekozen?

"Ik was zo plat als een dubbeltje en dat belemmerde me in van alles en nog wat. Had anorexia op mijn puberleeftijd gezorgd voor weinig tot geen borstgroei of was dit gewoon iets van mezelf? Ik zal het nooit weten. Ik ben nooit gepest, maar je weet hoe het gaat op de middelbare school. Opmerkingen van leeftijdsgenootjes over kleine/grote borsten blijven extra door je hoofd spoken als je hier al onzeker over bent. Ik was constant bewust van mijn missende borsten. Toen mijn 18 kaarsjes waren uitgeblazen ging ik met mijn ouders naar het ziekenhuis. Daar ging het snel. Een intake waar even werd bekeken welke grootte bij mijn lijf zou passen en de ongeruste vragen (van vooral mijn ouders) werden beantwoord. Er lagen twee helften siliconeprothese op de tafel. ‘’Kijk, tegenwoordig hoef je niet bang te zijn dat het lekt!’’. Met deze geruststellende woorden lag ik enkele weken later op de operatietafel."

Heb je iets gemerkt aan jezelf en je lichaam na het krijgen van implantaten?

"Nee. Nu ik de klachten hoor van andere vrouwen met protheses denk ik wel eens ‘’Zou het dan toch?’’ Maar het is te vaag om de vinger op de zere plek te leggen, dus zou ik deze vraag met nee beantwoorden. Omdat ik ze al zo lang had en zo jong was, weet ik eerlijk gezegd ook niet hoe ik me ervoor voelde. Wél had ik na mijn zwangerschap/borstvoeding veranderingen in mijn borsten, zoals veel vrouwen hebben. Links leek wat groter en scheef te zijn."

Wat heb je toen gedaan?

"Ik wist op dat moment niet of het door de zwangerschap kwam of dat er wat mis zou kunnen zijn. Na de documentaire ‘Moordtieten’ besloot ik dit te laten controleren. Ook omdat ik lichtelijk in paniek was door wat er allemaal aan het licht gekomen was én ik het verboden type van Allergan zou hebben!"

Hoe kwam je erachter dat het aan je borsten lag?

"Door een echo/mammografie/MRI bleek dat ik een lekkende linker prothese had.."

Heb je het gevoel dat je goed bent geholpen?

"Nee, ik ging ongeveer 3 á 4 jaar geleden naar het ziekenhuis waar ze destijds zijn geplaatst, omdat ik wilde weten of ik gevaar zou lopen met mijn siliconen. Dit was n.a.v. een uitzending over zwetende siliconen. De arts deed er heel luchtig over, wij zouden allemaal siliconen eten en baby’s drinken zelfs van siliconen spenen etc. Ik hoefde me echt geen zorgen te maken, je hebt tenslotte altijd uitzonderingen die ziek worden en ik had toch ook nergens last van? Dus ging ik opgelucht naar huis."

"Weer later kwam iemand in mijn nabije omgeving met de mededeling dat ze haar siliconen ging laten verwijderen. Ik zou hetzelfde moeten doen volgens haar. Op dat moment hield ik nog vast aan de geruststellende woorden van de arts maar toch knaagde het. Langzaam probeerde ik aan het idee te wennen dat ik misschien mijn siliconen niet zou moeten vervangen, maar dat ik ze moest laten verwijderen. Wanneer ik er klaar voor zou zijn."

Toen kwam plots de documentaire ‘Moordtieten’ en ik werd van alle kanten getipt. Ik heb voordat ik de documentaire gekeken heb eerst een afspraak gemaakt voor een consult voor het verwijderen en ben daarna gaan kijken. Lichtelijk in paniek ging ik naar het consult waar ik vertelde dat ik mijn Allergan protheses wil laten verwijderen. Waar ik notabene nooit een oproep van heb gekregen dat deze inmiddels verboden zouden zijn. Daar was ik best boos over maar de arts had een prachtige uitleg, die toen heel overtuigend en logisch leek maar ik zou hem nu niet meer kunnen navertellen omdat ik daar als een soort hysterisch bang hert gezeten heb. Ik vertelde over mijn angsten en deze werden wéér van tafel geveegd. Gelukkig stond ik deze keer 100 procent achter mijn keuze om ze te verwijderen, maar als ik ook maar een beetje getwijfeld had dan had ik ze nu nog gehad! Na de onderzoeken bleek dus dat ik een lekkende prothese had."

Zou je iets anders hebben gedaan als je nu terugkijkt?

"Had ik ze maar nooit genomen is het eerste wat in me opkomt. Helaas is dat niet realistisch, dus zou ik zeggen dat het niet anders had kunnen lopen. Ik had tijd nodig om me voorbereiden voor de explantatie."

Heb je nog tips of opmerkingen?

"Er moet meer aandacht komen voor mensen zonder klachten en mensen die twijfelen. Je neemt siliconen niet voor niets. Dus als een arts je vertelt dat je geen zorgen hoeft te hebben, geloof je dat liever dan alle akelige feiten."

"Ook heb ik verhalen gemist over vrouwen die niet meteen zelfliefde hadden voor hun nieuwe lichaam. Ik voelde me zo verminkt met mijn verschrompelde mandarijntjes. En eenzaam omdat ik niemand had die me kon vertellen dat dit normaal was en dat het écht wel beter zou worden."

"Of misschien een voorbeeld hoe het er uit zou zien zonder terugplaatsing van siliconen en hoe zo’n operatie precies gaat. Dit heb je namelijk wel als je siliconen plaatst en ik denk dat ik hier veel troost en geruststelling uit gehaald zou hebben."